BARBARIEN (1963-2013)
Biografija
Rođen je u Jagodini, 17. februara 1963. Živeo je i radio u Jagodini i Beogradu. Počeo je da slika 1992. Izlagao je samostalno na više od dvadeset izložbi u zemlji i inostranstvu. Njegova prva samostalna izložba, pod nazivom Šamar građanskom ukusu, u galeriji Stara kapetanija, Zemun, januara 1994. proglašena je izložbom nedelje i meseca u Beogradu. U organizaciji Radio-Pingvina, ovom izložbom učestvuje i na tradicionalnoj Izložbi godine u Jugoslovenskoj galeriji umetničkih dela u Beogradu, gde izlaže slike i fotografije. Počev od 1994. godine, član je ULUS-a. Do sada je izlagao na preko dve stotine grupnih izložbi, na kojima je dobijao u zemlji i inostranstvu mnogobrojne nagrade i priznanja. Počev od 2000. godine, učesnik je svih bijenala naivne i marginalne umetnosti u MNMU u Jagodini. Dobitnik je dva Posebna priznanja za izložena dela na Jedanaestom i Dvanaestom bijenalu, a na Trinaestom bijenalu, 2007. godine dobija i Veliku nagradu bijenala. Te iste godine, vrlo uspešno će učestvovati i na Osmom svetskom trijenalu – IN SITA 2007 u Slovačkoj nacionalnoj galeriji u Bratislavi.
Umetnički izraz
Njegovo slikarstvo sažima osećanje nemoći odraslog čoveka i dečjeg osećanja svemoći. Ipak, najbliži je osobinama tzv. underground people - outsiderima, marginalcima, koji svojim postojanjem remete „ustaljeni“ red postojeće likovne konvencije. Nepokoravanje, protest protiv klaustrofobičnih društvenih normi i lažnog morala, nagoni ga da tendenciozno daje bizarne nazive svojim delima, aludirajući na antiliterarni duh svojih dela. Sa svojom infantilnom voljom za moći nad okolinom i znatiželjom, koja ponovo poima svet, Barbarien se oslobađa osećaja inferiornosti, a divlji, neobuzdani nagon čistog nesvesnog stvara.
Izražajna je njegova galerija deformisanih likova, noldeovske snage. Ove brutističke maske metafora su ljudskih slabosti: gluposti, alavosti, licemerstva, izdaje. Dnevna događanja pretvaraju se na platnu u jedinstvene parodije, ponekad sa primesama neskrivenog cinizma. Metafora životnog apsurda izražena je i prikazima životinja u akciji koje, kao u basnama, govore o borbi dobra i zla, muškog i ženskog, erosa i tanatosa. Istinski prodiremo u suštinu duha njegovog likovnog izraza tek kad osetimo karakterističnu čulnost njegove forme, kad nas uznese njegov snažni grafizam i zapljusne sirovi kolorit. Boja je često odraz njegovog afektivnog odnosa prema stvaralačkom činu. On je koristi bez ikakve cenzure – raw, na način svojstven umetnicima art brut, outsider art. Vidljivog je duktusa, nekontrolisane energije. Pod njegovim kistom ona dobija dodatnu energiju. Boja postaje novi pokretački motiv, koji neretko diktira formu. Njegovi monohromati pokazuju da linija, bez sirovog kolorita, nije izgubila na svojoj personalnosti, već je jednako moćno oružje. Njegov žustar i jasan crtež predstavlja ideju vodilju stvorenu u trenutku, u grču i slasti istovremeno. Većina njegovih slika poseduje seksualnost kao metafor
